Każdy z nas ma przyjaciół, kolegów i znajomych. Jednych lubimy bardziej, a innych mniej. Czasem zdarza się też tak, że kogoś nie lubimy. Trwamy przy tej osobie z przyzwyczajenia, choć nas drażni, denerwuje i źle czujemy się w jej towarzystwie. Niby zalicza się ona do grona naszych przyjaciół, ale jej zachowanie często dalekie jest od przyjaźni. Bo jest to osoba małomówna i będąc w jej towarzystwie trzeba samemu zabiegać o konwersację. Niewiele mówi o sobie, ale za to chciałaby dużo wiedzieć o innych. Jednym słowem nie zakrawa to na przyjaźń.
Co zrobić z takimi przyjaciółmi lub kolegami ? Najlepszym wyjściem byłoby zerwanie kontaktu. Lecz czasem pojawiają się trudności, bo na przykład jest to znajomość od piaskownicy, albo łączą wspólne interesy, czy praca w jednym zakładzie.
Dominique Loreau w swojej książce radzi, aby dla własnego dobra zerwać bezowocne przyjaźnie i inne znajomości. Wybrać solidnych przyjaciół, kolegów, znajomych, a resztę wykasować ze swojego telefonu. Zakończyć znajomości, w których nie znajdujemy oparcia. Przeciąganie na siłę bezowocnych znajomości sprawia, że tracimy zdrowie, energię i czujemy się zmęczeni.
A może być inaczej, gdy zaczniemy otaczać się ludźmi, od których coś uzyskujemy i wcale nie chodzi tu o wartości materialne. Warto otaczać się ludźmi, którzy nas pozytywnie motywują, od których czerpiemy jakiej wzorce, pasję, albo jakąś mądrość życiową. Lub tylko spokój, akceptację i wsparcie. Dla takich ludzi nie szkoda czasu, gdyż są dla nas wulkanem energii. Nie są pochłaniaczami naszej energii, gdyż posiadają swoją. Osoba posiadająca własną energię wcale nie musi być energiczna, czy wybitnie inteligentna. Ważne, że posiada w sobie coś, co jest generatorem energii dla niej i otoczenia. Taka osoba sprawdzi się w towarzystwie, w koleżeństwie i w przyjaźni. Bo jest ona po prostu inteligentna. Inteligencja osobista nie musi być związana z możliwościami intelektualnymi. Ponieważ są różne formy inteligencji. Ktoś może być wybitnie zdolny i wykształcony, lecz w niczym nie błyszczy inteligencją osobistą. A inny jest przeciętny, lecz inteligencja osobista aż od niego bije.
Czym jest inteligencja?
Inteligencja jest zdolnością pojmowania. Zdolnością postrzegania i analizowania. Ogólnie za ludzi inteligentnych uważa się te osoby, które posiadają zdolność przyswajania wiedzy i potrafią zdobytą wiedzę i umiejętności wykorzystać w różnych życiowych sytuacjach. Ludzie inteligentni potrafią odnaleźć się w różnych sytuacjach i w kontaktach z różnymi ludźmi. Ich głównym sposobem zachowania jest myślenie, reagowanie, analiza. Potrafią dostosować się do każdego środowiska i do każdej sytuacji. Co nie znaczy, że wszystko akceptują, popierają i naśladują. Ludzie inteligentni, to osoby posiadający swoje poglądy, swoje zdanie i własny sposób na życie. Odznaczający się tolerancją zachowując przy tym swoje poglądy. Inteligentny człowiek to też taki, który nie poddaje się w trudnych sytuacjach, lecz zawsze stara się jak najmniej inwazyjnie rozwiązać napotkany problem.
Według Howarda Gardnera istnieją różne rodzaje inteligencji. Jest inteligencja społeczna, inteligencja refleksyjna, inteligencja językowa, inteligencja logiczna lub matematyczna, inteligencja wizualno-przestrzenna, inteligencja muzyczna, inteligencja przyrodnicza, inteligencja ruchowa.
Dlatego nie warto grać w szachy. Szachy to podobno wyznacznik inteligencji. Ale taka inteligencja nie pomaga w życiu. Szachy to nie salon towarzyski, tylko walka ze wszystkimi dokoła. Wzajemne podgryzanie się. Wygrywa ten, kto wykorzysta ostatni błąd przeciwnika. Nie ma pozytywnej synergii, jest celowe wprowadzanie chaosu, aby osłabić przeciwników, którymi są wszyscy. Dzisiaj przeczytałem notkę na chess365, że Anish Giri całymi dniami zajmuje się tylko szachami, od czasu do czasu przeznacza swój czas na aktywność na portalach społecznościowych. To jest chore. To można i trzeba leczyć.